جمعی از خانواده های زندانیان سیاسی در نامه ای به احمد شهید، گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل در امور ایران، او را در جریان موارد تازه ای از نقض حقوق بشر و افزایش فشار بر زندانیان سیاسی و خانواده هایشان قرار دادند.
به گزارش ندای سبز آزادی، در این نامه به مشکلاتی مانند ابتلای زندانیان به انواع بیماری ها در زندان و جلوگیری مسوولان جمهوری اسلامی از درمان زندانیان اشاره شده و آمده است: این موارد، فقط گوشه ای از اتفاقات و فجایع بوده و شرح بازجوئی ها و شکنجه ها و دستگیری های خلاف عرف و اخلاق و قانون، در این مختصر نمی گنجد و مطالبۀ اصلی ما همان است که بارها گفته ایم و آن آزادی بی قید و شرط تمام زندانیان بی گناه سیاسی و رهبران جنبش سبز از زندان و حصر می باشد که چون گوش شنوائی از درون نظام نیافتیم از محافل بین المللی حقوق بشر، خواستار رسیدگی فوری به این فجایع و رخدادها هستیم.
متن کامل این نامه که برای انتشار در اختیار ندای سبز آزادی قرار گرفته بدین شرح است:
جناب آقای احمد شهید
گزارشگر محترم ویژۀ حقوق بشر سازمان ملل متحد
سلام علیکم
این چندمین نامه است که ما یعنی جمعی از خانواده های زندانیان سیاسی پس از انتخابات دهمین دورۀ ریاست جمهوری ایران به حضورتان ارسال می داریم و آنچه ما را وادار به نوشتن این نامه کرد مواردی است که ذیلاً به استحضار می رسد :
۱ – وضعیت اسفبار زندانها که در نامه های قبلی هم ذکر شده و نیز محرومیت زندانیان سیاسی از حقوق طبیعی خود مانند تماس تلفنی، مرخصی و ملاقات حضوری نه تنها همچنان پابرجا بوده که متأسفانه با شدت و آزارهای بیشتری ادامه دارد به گونه ای که باعث شد تعداد زیادی از این بی گناهان در تاریخ ۲۲ خرداد ۹۱ برابر با ۱۱ ژوئن ۲۰۱۲ در اعتراض به این فشارها و محدودیتها دست به اعتصاب زده و از ملاقات با خانواده هایشان پس از ۱۵ روز بی خبری مطلق، امتناع ورزند.
۲ – نگرانی از سلامت جسمی و روحی زندانیان سیاسی، یکی دیگر از مواردی است که شدیداً آنها و خانواده ها را آزرده ساخته و اسفبارتر اینکه اجازۀ درمان به بیماران نیز در بیرون از زندان و مراکز معتبر درمانی داده نمی شود. نکتۀ قابل ذکر اینکه اکثریت قریب به اتفاق این زندانیان، قبل از بازداشت کاملاً سالم بوده و ابتلاء آنان به بیماری های مشابه از قبیل ناراحتی های عفونی، استخوانی، کلیوی، پوستی، قلب و ... جای سؤال و بررسی عمیق دارد.
۳ – وضعیت زندان زنان بسیار بدتر و خطرناک و غیر قابل تحمل گشته و متأسفانه روز به روز بر انواع بیماری های آنان که ناشی از عدم امکانات بهداشتی و مراقبتهای مناسب پزشکی است، افزوده می شود.
۴ – صدور و اجرای احکام ناعادلانه، زندان در تبعید، تهدید و برخوردهای توهین آمیز با زندانیان و خانواده های آنان همچنان ادامه دارد.
۵ – شدت برخوردها و خشونتها به حدی رسیده که حتی از برگزاری مراسمی آرام و ساده برای بزرگداشت شهید هدی صابر توسط هم بندیانش نیز در هواخوری زندان، ممانعت شده و به این بهانه، تعدادی را به انفرادی و بهمن احمدی اموئی را با وضعیتی که شرح آن در خبرها نیز آمده به زندان رجائی شهر منتقل کرده اند.
۶ – افزایش اعتصابات غذا توسط زندانیان سیاسی، هشداری است برای جهانیان و طرفداران حقوق بشر که در زندانهای ایران چه می گذرد و اخیراً نیز اعتصاب غذای ۵ زندانی سیاسی که به انفرادی بند ۲۴۰ اوین منتقل شده اند، نگرانی ها را تشدید کرده است.
در انتها باز هم لازم می دانیم تأکید کنیم که موارد فوق الذکر، فقط گوشه ای از اتفاقات و فجایع بوده و شرح بازجوئی ها و شکنجه ها و دستگیری های خلاف عرف و اخلاق و قانون، در این مختصر نمی گنجد و مطالبۀ اصلی ما همان است که بارها گفته ایم و آن آزادی بی قید و شرط تمام زندانیان بی گناه سیاسی و رهبران جنبش سبز از زندان و حصر می باشد که چون گوش شنوائی از درون نظام نیافتیم از محافل بین المللی حقوق بشر، خواستار رسیدگی فوری به این فجایع و رخدادها هستیم.
با تشکر : جمعی از خانواده های زندانیان سیاسی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر